မလိုအပ္တဲ့ ဝန္ထုပ္ေတြကို လြတ္ခ်ခဲ့ပါ
2:26 AM Posted In Social section Edit This 0 Comments »
ဝမ္းနည္းေၾကကဲြေနတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ အထုပ္ႀကီးတစ္ထုပ္ထမ္းပိုးၿပီး
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာကေန ဆရာေတာ္တစ္ပါးဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ဆရာေတာ္ဆီေရာက္တာနဲ႔ သူက "ဆရာေတာ္.. တပည့္ေတာ္ အထီးက်န္လြန္းေနပါတယ္။
နာက်င္ေၾကကဲြေနပါတယ္။ ႏွစ္ရွည္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရတဲ့ ဘဝခရီးလမ္းေၾကာင့္
တပည့္ေတာ္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနပါတယ္။ ဖိနပ္လည္း ေပါက္ၿပဲခဲ့ပါၿပီ။
ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ဆူးဒဏ္ရာေတြ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ လက္ေတြလည္း
ေသြးတစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ထိရွခဲ့ပါၿပီ။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ဟစ္ေအာ္ခဲ့ရတဲ့
လည္ေခ်ာင္းလည္း ကဲြအက္ေနခဲ့ပါၿပီ..... ဘာျဖစ္လို႔ တပည့္ေတာ္ရင္ထဲက
ေနေရာင္ျခည္ကို တပည့္ေတာ္ မေတြ႔ရေသးတာလဲ ဘုရား?" လို႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဆရာေတာ္က "ဒကာေတာ္ အိတ္ထဲမွာ ဘာေတြထည့္ထားတာလဲ?"လို႔ ေမးတယ္။
လူငယ္က "အိတ္ထဲကပစၥည္းေတြဟာ တပည့္ေတာ္အတြက္ အင္မတန္အေရးပါတဲ့
ပစၥည္းေတြပါဘုရား။ ထည့္ထားတာေတြက လဲက်တိုင္း တပည့္ေတာ္
နာက်င္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာေတြ၊ ထိခိုက္တိုင္း ငိုေၾကြးခဲ့ရတာေတြ၊
အထီးက်န္တိုင္း စိတ္ရႈပ္ခဲ့ရတာေတြ... အဲဒါေတြနဲ႔ ဆရာေတာ္ဆီ တပည့္ေတာ္
အေရာက္လာခဲ့တာပါဘုရား" လို႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဆရာေတာ္ဟာ လူငယ္ကိုေခၚၿပီး ျမစ္ကမ္းတစ္ခုဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
သူတို႔က ေလွတစ္စီးကိုေလွာ္ၿပီး ျမစ္ကိုျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ဘက္ျမစ္ကမ္းေပၚ
ေရာက္တာနဲ႔ ဆရာေတာ္က "ဒကာေတာ္ ဒီေလွကိုထမ္းပိုးၿပီး ခရီးဆက္ပါ"လို႔
ဆိုတယ္။ ဒါကုိ လူငယ္က တအံ့တၾသနဲ႔ "ေလွကိုထမ္းၿပီး ခရီးဆက္ရမယ္!
ဒီေလာက္ေလးတဲ့ေလွကို တပည့္ေတာ္ ဘယ္ထမ္းပိုးႏိုင္မွာလဲ ဘုရား" လို႔
ျပန္ေမးတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေလွကို ဒကာ မထမ္းပိုးႏိုင္ပါဘူး။ ဆရာေတာ္တို႔
ျမစ္ကိုျဖတ္ေတာ့ ေလွကိုအသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္။ တဘက္ကမ္းေရာက္တာနဲ႔
ေလွကိုထားခဲ့ၿပီး ခရီးဆက္ၾကတယ္။ တကယ္လို႔ မထားခဲ့ရင္ အဲဒီေလွဟာ
ဆရာေတာ္တို႔အတြက္ ႀကီးေလးတဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္သြားၿပီ။ နာက်င္တာေတြ၊
အထီးက်န္တာေတြ၊ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြတာေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ.. ဒါေတြဟာ လူ႔ဘဝအတြက္
အသံုးဝင္ပါတယ္။ ဘဝကို တိုးတက္၊ ႀကိဳးစားေစတဲ့အရာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္
ဒါေတြကိုမေမ့ဘဲ တမ္းတမ္းတတ စဲြလမ္းေနရင္ေတာ့ ဒါေတြဟာ
ဘဝရဲ႕ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြကို လြတ္ခ်ပါ။
ဘဝကို ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြနဲ႔ မေလးလံေနပါေစနဲ႔"
လူငယ္ဟာ ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားတဲ့အတိုင္း ႀကီးေလးတဲ့အိတ္ကိုခ်ၿပီး
ခရီးဆက္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ သူ႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြဟာ သြက္လက္ေပါ့ပါးလာတာကို
ခံစားမိတယ္။ အရင္ကထက္ သူ ပိုေပ်ာ္ရႊင္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ဘဝမွာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားတယ္၊ စိတ္ရႈပ္စရာေတြမ်ားတယ္၊ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးလို႔
ကၽြန္မတို႔ မၾကာခဏ ခံစားၾကရတယ္။ ဒါဟာ မလိုအပ္တဲ့ဝန္ထုပ္ေတြကို
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕စိတ္က ထမ္းပိုးထားလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အလုပ္အကုိင္၊ ေန႔စဥ္ဘဝကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေစပါတယ္။
တကယ္လည္း လူ႔ဘဝမွာ ဖယ္ရွားလို႔မရႏိုင္တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးမ်ားစြာရွိတယ္။
ဒီဝန္ထုပ္ေတြထဲမွာ မလိုအပ္တာေတြလည္းပါတယ္။ လြန္ကဲတဲ့
လုိခ်င္ေတာင့္တမႈေတြ၊ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ဒါမွမဟုတ္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြက
ဒီဝန္ထုပ္ေတြကို ပိုေလးလံေစပါတယ္။
ပိုလွ်ံေနတဲ့၊ မလိုအပ္တဲ့ဝန္ထုပ္ေတြကို လြတ္ခ်လိုက္ပါ။ ဘဝဟာရိုးရွင္းၿပီး
သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္သြားတာကို ခံစားမိပါလိမ့္မယ္။ စာေရးဆရာတစ္ဦးက
ဒီလိုေရးခဲ့ဖူးတယ္။
ဘဝမွာ မလိုအပ္တဲ့၊ ထမ္းမထားႏိုင္တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြကို
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ေငြေၾကးကို ဘဏ္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ေမ့ေလ်ာ့တတ္တဲ့အရာကို မွတ္စုစာအုပ္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
လုပ္စရာအလုပ္ကို တာဝန္ရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္း မသိႏိုင္တဲ့ အနာဂတ္ကို ကံၾကမၼာဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ဒီေန႔မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ ကိစၥကို မနက္ျဖန္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
စိတ္ရႈပ္စရာကို အလိုလိုေပ်ာက္သြားႏိုင္တဲ့ ခံစားခ်က္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
အရြယ္ေရာက္ကေလးေတြရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ထမ္းပိုးဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
ပိုလွ်ံတဲ့ လြမ္းဆြတ္မႈေတြကို မ်က္စိေရွ႕က တိမ္လႊာေတြဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
သည္းမခံႏိုင္တဲ့အရာ၊ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြကို အတြင္းသိသူငယ္ခ်င္းေတြဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ခ်စ္သူရဲ႕ဂတိသစၥာေတြကို ခ်စ္သူကိုယ္တိုင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
မိမိရဲ႕အျပဳအမႈ၊ သေဘာထားေတြကို တျခားသူအဖိုးျဖတ္ဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
မိမိနဲ႔မဆိုင္တဲ့အရာေတြကို ဘုရားသခင္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
အနာဂတ္အတြက္ ေတြးပူတဲ့ကိုယ့္အပူကို အနာဂတ္ဆီလဲြထားလိုက္ပါ။
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ခဲ့တဲ့ လမ္းခရီးကို ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
စိတ္ပင္ပန္းမႈဒဏ္ေတြကို ႏွစ္ၿခိဳက္တဲ့အနားယူျခင္းဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
မနက္ျဖန္အတြက္ ရိတ္သိမ္းမႈကို ဒီကေန႔ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ခ်စ္သူခင္သူဆံုးရႈံးရတဲ့ ေဝဒနာကို အလိုလိုေမ့ေလ်ာ့၊
ေမ့ေပ်ာက္သြားႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ရင္ဘတ္ထဲကေျမရိုင္းကို မၾကာခဏ သန္႔ရွင္းျပဳျပင္ေပးပါ။ မလိုအပ္တဲ့
ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြကို လြတ္ခ်ခဲ့ပါ။ ေန႔စဥ္ဘဝကို ဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့အားအင္ေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကၽြန္မတို႔ ရွင္သန္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာကေန ဆရာေတာ္တစ္ပါးဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ဆရာေတာ္ဆီေရာက္တာနဲ႔ သူက "ဆရာေတာ္.. တပည့္ေတာ္ အထီးက်န္လြန္းေနပါတယ္။
နာက်င္ေၾကကဲြေနပါတယ္။ ႏွစ္ရွည္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရတဲ့ ဘဝခရီးလမ္းေၾကာင့္
တပည့္ေတာ္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနပါတယ္။ ဖိနပ္လည္း ေပါက္ၿပဲခဲ့ပါၿပီ။
ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ဆူးဒဏ္ရာေတြ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ လက္ေတြလည္း
ေသြးတစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ထိရွခဲ့ပါၿပီ။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ဟစ္ေအာ္ခဲ့ရတဲ့
လည္ေခ်ာင္းလည္း ကဲြအက္ေနခဲ့ပါၿပီ..... ဘာျဖစ္လို႔ တပည့္ေတာ္ရင္ထဲက
ေနေရာင္ျခည္ကို တပည့္ေတာ္ မေတြ႔ရေသးတာလဲ ဘုရား?" လို႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဆရာေတာ္က "ဒကာေတာ္ အိတ္ထဲမွာ ဘာေတြထည့္ထားတာလဲ?"လို႔ ေမးတယ္။
လူငယ္က "အိတ္ထဲကပစၥည္းေတြဟာ တပည့္ေတာ္အတြက္ အင္မတန္အေရးပါတဲ့
ပစၥည္းေတြပါဘုရား။ ထည့္ထားတာေတြက လဲက်တိုင္း တပည့္ေတာ္
နာက်င္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာေတြ၊ ထိခိုက္တိုင္း ငိုေၾကြးခဲ့ရတာေတြ၊
အထီးက်န္တိုင္း စိတ္ရႈပ္ခဲ့ရတာေတြ... အဲဒါေတြနဲ႔ ဆရာေတာ္ဆီ တပည့္ေတာ္
အေရာက္လာခဲ့တာပါဘုရား" လို႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဆရာေတာ္ဟာ လူငယ္ကိုေခၚၿပီး ျမစ္ကမ္းတစ္ခုဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
သူတို႔က ေလွတစ္စီးကိုေလွာ္ၿပီး ျမစ္ကိုျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ဘက္ျမစ္ကမ္းေပၚ
ေရာက္တာနဲ႔ ဆရာေတာ္က "ဒကာေတာ္ ဒီေလွကိုထမ္းပိုးၿပီး ခရီးဆက္ပါ"လို႔
ဆိုတယ္။ ဒါကုိ လူငယ္က တအံ့တၾသနဲ႔ "ေလွကိုထမ္းၿပီး ခရီးဆက္ရမယ္!
ဒီေလာက္ေလးတဲ့ေလွကို တပည့္ေတာ္ ဘယ္ထမ္းပိုးႏိုင္မွာလဲ ဘုရား" လို႔
ျပန္ေမးတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေလွကို ဒကာ မထမ္းပိုးႏိုင္ပါဘူး။ ဆရာေတာ္တို႔
ျမစ္ကိုျဖတ္ေတာ့ ေလွကိုအသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္။ တဘက္ကမ္းေရာက္တာနဲ႔
ေလွကိုထားခဲ့ၿပီး ခရီးဆက္ၾကတယ္။ တကယ္လို႔ မထားခဲ့ရင္ အဲဒီေလွဟာ
ဆရာေတာ္တို႔အတြက္ ႀကီးေလးတဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္သြားၿပီ။ နာက်င္တာေတြ၊
အထီးက်န္တာေတြ၊ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြတာေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ.. ဒါေတြဟာ လူ႔ဘဝအတြက္
အသံုးဝင္ပါတယ္။ ဘဝကို တိုးတက္၊ ႀကိဳးစားေစတဲ့အရာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္
ဒါေတြကိုမေမ့ဘဲ တမ္းတမ္းတတ စဲြလမ္းေနရင္ေတာ့ ဒါေတြဟာ
ဘဝရဲ႕ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြကို လြတ္ခ်ပါ။
ဘဝကို ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြနဲ႔ မေလးလံေနပါေစနဲ႔"
လူငယ္ဟာ ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားတဲ့အတိုင္း ႀကီးေလးတဲ့အိတ္ကိုခ်ၿပီး
ခရီးဆက္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ သူ႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြဟာ သြက္လက္ေပါ့ပါးလာတာကို
ခံစားမိတယ္။ အရင္ကထက္ သူ ပိုေပ်ာ္ရႊင္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ဘဝမွာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားတယ္၊ စိတ္ရႈပ္စရာေတြမ်ားတယ္၊ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးလို႔
ကၽြန္မတို႔ မၾကာခဏ ခံစားၾကရတယ္။ ဒါဟာ မလိုအပ္တဲ့ဝန္ထုပ္ေတြကို
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕စိတ္က ထမ္းပိုးထားလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အလုပ္အကုိင္၊ ေန႔စဥ္ဘဝကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေစပါတယ္။
တကယ္လည္း လူ႔ဘဝမွာ ဖယ္ရွားလို႔မရႏိုင္တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးမ်ားစြာရွိတယ္။
ဒီဝန္ထုပ္ေတြထဲမွာ မလိုအပ္တာေတြလည္းပါတယ္။ လြန္ကဲတဲ့
လုိခ်င္ေတာင့္တမႈေတြ၊ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ဒါမွမဟုတ္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြက
ဒီဝန္ထုပ္ေတြကို ပိုေလးလံေစပါတယ္။
ပိုလွ်ံေနတဲ့၊ မလိုအပ္တဲ့ဝန္ထုပ္ေတြကို လြတ္ခ်လိုက္ပါ။ ဘဝဟာရိုးရွင္းၿပီး
သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္သြားတာကို ခံစားမိပါလိမ့္မယ္။ စာေရးဆရာတစ္ဦးက
ဒီလိုေရးခဲ့ဖူးတယ္။
ဘဝမွာ မလိုအပ္တဲ့၊ ထမ္းမထားႏိုင္တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြကို
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ေငြေၾကးကို ဘဏ္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ေမ့ေလ်ာ့တတ္တဲ့အရာကို မွတ္စုစာအုပ္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
လုပ္စရာအလုပ္ကို တာဝန္ရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္း မသိႏိုင္တဲ့ အနာဂတ္ကို ကံၾကမၼာဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ဒီေန႔မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ ကိစၥကို မနက္ျဖန္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
စိတ္ရႈပ္စရာကို အလိုလိုေပ်ာက္သြားႏိုင္တဲ့ ခံစားခ်က္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
အရြယ္ေရာက္ကေလးေတြရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ထမ္းပိုးဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
ပိုလွ်ံတဲ့ လြမ္းဆြတ္မႈေတြကို မ်က္စိေရွ႕က တိမ္လႊာေတြဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
သည္းမခံႏိုင္တဲ့အရာ၊ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြကို အတြင္းသိသူငယ္ခ်င္းေတြဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ခ်စ္သူရဲ႕ဂတိသစၥာေတြကို ခ်စ္သူကိုယ္တိုင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
မိမိရဲ႕အျပဳအမႈ၊ သေဘာထားေတြကို တျခားသူအဖိုးျဖတ္ဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
မိမိနဲ႔မဆိုင္တဲ့အရာေတြကို ဘုရားသခင္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
အနာဂတ္အတြက္ ေတြးပူတဲ့ကိုယ့္အပူကို အနာဂတ္ဆီလဲြထားလိုက္ပါ။
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ခဲ့တဲ့ လမ္းခရီးကို ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ဖို႔ လဲြထားလိုက္ပါ။
စိတ္ပင္ပန္းမႈဒဏ္ေတြကို ႏွစ္ၿခိဳက္တဲ့အနားယူျခင္းဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
မနက္ျဖန္အတြက္ ရိတ္သိမ္းမႈကို ဒီကေန႔ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ခ်စ္သူခင္သူဆံုးရႈံးရတဲ့ ေဝဒနာကို အလိုလိုေမ့ေလ်ာ့၊
ေမ့ေပ်ာက္သြားႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ဆီ လဲြထားလိုက္ပါ။
ရင္ဘတ္ထဲကေျမရိုင္းကို မၾကာခဏ သန္႔ရွင္းျပဳျပင္ေပးပါ။ မလိုအပ္တဲ့
ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြကို လြတ္ခ်ခဲ့ပါ။ ေန႔စဥ္ဘဝကို ဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့အားအင္ေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကၽြန္မတို႔ ရွင္သန္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment